Een leger op je stoep.

Landjepik.

Ze hadden het er nogal eens druk mee, daar in het oude Israël. Hadden zij ooit in Gods opdracht het land schoongeveegd van al die godloochenaars, met hun wrede kinderoffers, in latere jaren werd het weerbarstige volk Israël meer dan eens zelf in de tang genomen door de schijnbaar onuitroeibare landhonger waar diverse omringende koningen (met onderdanen) zwaar onder leden. In mijn eigen jeugdjaren maakten wij er nog een spelletje van. Op het schoolplein, tijdens de pauzes of na schooltijd. “Landjepik” noemden wij het. In het aangetrapte zand werd een vierkant of rechthoek afgetekend met een zakmes, dat werd in twee stukken verdeeld en vervolgens gooiden beide deelnemers om beurten hun zakmes zo in de grond dat er met een rechte lijn een stuk afgetekend kon worden. Waarop de grens tussen beide “landen” opnieuw bepaald werd. Gewoon je zakmes doortrekken zoals die in de grond stak. Deed je het goed dan had je na enkele worpen het grondgebied van de tegenstander bij je eigen land getrokken. Zo ging het ongeveer. Tenminste, dat is wat ik mij (op het moment van schrijven) daarvan na zo'n 50 jaar nog kan herinneren. Dat wij ons op die leeftijd nog met een dergelijk kinderachtig spelletje konden vermaken zal men ons niet kwalijk kunnen nemen. Wanneer wij ons verdiepen in de wereldgeschiedenis (tot op de dag van heden) wordt het een ander verhaal. Talloos zijn de verslagen van evenzovele oorlogen waarin het grondgebied van andere volken op de verlanglijst stond van de zoveelste despoot die met zijn eigen “bezit” niet tevreden was. Natuurlijk zijn wij Nederlanders geneigd om meteen naar onze Oosterburen te wijzen. Die Hollanders hebben echter met hun koloniën en “overzeese gebiedsdelen” precies dezelfde misdaden begaan. En laten we het nu over die beruchte slavenhandel maar helemaal niet gaan hebben.

Maar goed, in 2 Koningen 6:24 tot 2 Koningen 7:20 kunnen we lezen hoe het er in de tijd van de profeet Elisa aan toe ging. In dat geval lag de stad Samaria in Israël onder vuur. Of beter gezegd, de stad werd uitgehongerd. Benhadad, de koning van Aram, had kennelijk niets beters te doen dan zich te vergrijpen aan de stad Samaria in Israël. De stad werd vervolgens ingesloten door het leger van Aram. Op het gebed van de profeet Elisa werd dat complete leger door God met blindheid geslagen en uiteindelijk afgevoerd (nadat hen de ogen weer werden geopend op verzoek van de profeet). Omdat de God tegen Wie zij streden een onneembare hindernis bleek te zijn voor de soldaatjes van Benhadad.

Bladeren we door naar Jesaja 36:1 tot Jesaja 37:38 en we gaan in herhaling. Dit keer was het Jeruzalem, de hoofdstad van Juda, waarop een vijandige koning zijn pijlen had gericht. Die koning was Sanherib, de koning van Assur. Was het bij het beleg van Samaria de profeet Elisa die een paar kalibers te groot bleek te zijn voor het koninkje Benhadad, Jeruzalem dankte daarentegen haar redding aan de gelovige koning Hizkia die wist en liet blijken dat hij alleen bij de God van hemel en aarde moest zijn voor hulp. Dat hebben ze geweten, die Assyriërs. Kwam het leger van Aram er nog van af met een tijdelijke blindheid, het soldatenvolk van Sanherib moest het met de dood bekopen. Na de onvermijdelijke scheldkanonnades die op koning Hizkia en zijn boodschappers werden afgevuurd was Gods reactie op de smeekbeden van de zeer verontruste Hizkia zoals we die kunnen lezen in Jesaja 37:36-37: “Toen ging de Engel des Heren uit en sloeg in het leger van Assur honderdvijfentachtigduizend man. Toen men vroeg in de morgen opstond, zie, zij allen waren lijken. Dus brak Sanherib, de koning van Assur, op en aanvaardde de terugtocht; en hij bleef te Nineve.” En daar te Nineve werd hij vervolgens gedood door één van zijn eigen zonen. Wat een triest einde. Tenminste, voor deze vijanden van de levende God. En waarom? Omdat er tegen de God van hemel en aarde niet valt te strijden!! Zoals de legers van de koningen Benhadad en Sanherib dit door schade en schande moesten ontdekken. En na hen nog talloze andere goddelozen die in hun arrogantie meenden dat zij met hun grote waffels wel even konden afrekenen met hun eigen Schepper. Ik kijk nogal eens naar de natuurdocumentaires van de Engelse BBC omroep. Vaak beslist de moeite van het aanzien waard. Zolang je tenminste het geluid uitlaat. Doe je dat niet, voorwaar je wordt vrijwel continu gebombardeerd met het hardnekkige verhaaltje dat al dit moois zo maar vanzelf heeft kunnen ontstaan. En dat gebeurt bijna altijd door diezelfde beroemde commentaarstem. David Attenborough is de naam van deze man met jarenlange ervaring. Net alleen ervaring door de vele jaren dat hij zich mocht verdiepen in de wonderen van de natuur maar ook door de evenzovele jaren ervaring in het loochenen van Gods bestaan als Schepper. De geestelijke schade die een dergelijke zwamneus heeft veroorzaakt bij massa's mensen is ontstellend groot. Over koning David hoorde ik ooit iemand zeggen dat die David zelfs geen microscoop had en desondanks overtuigd raakte van de scheppingskracht van onze Schepper. Meneer Attenborough heeft daarentegen al jarenlang een batterij aan hulpmiddelen en technieken mogen gebruiken waarvan koning David (die andere David dus) nog niet eens had kunnen dromen. Al deze kennis heeft de Engelse David kennelijk niet verhinderd om zijn leven lang de mensheid te vergiftigen met het zwamverhaal dat niets ooit uit niets heeft kunnen ontstaan. Ook al zal zijn (van God gekregen) gezonde verstand vrijwel continu hebben gesteigerd bij zoveel onzin.

In Hebr. 11:3 wordt gesteld dat wij minstens net zo slim zijn als koning David ooit was: “Door het geloof verstaan wij, dat de wereld door het woord Gods tot stand gebracht is, zodat het zichtbare niet ontstaan is uit het waarneembare.” Al dat zichtbare is namelijk ontstaan uit het onzichtbare. Uit die geestelijke en bovennatuurlijke wereld waarvan onze (zichtbare) wereld een kopie is. De werkelijkheid bevindt zich daarboven in de hemel waar onze Schepper woont. Wat wij hier zien en kunnen bewonderen is slechts het deel van die wereld dat voor ons zichtbaar is gemaakt. Dat vertelt ons geweten ons. Die kennis heeft onze Schepper in ons gelegd. De talloze keren dat mensen daarvan laten blijken bevestigen dit feit alleen maar. Echt verbazingwekkend, als je er op gaat letten! Goddelozen die hun leven lang (of beter gezegd: hun hele lange leven) die ingeschapen kennis negeren en vele anderen in deze ongehoorzaamheid aan onze Schepper meeslepen moeten het ergste vrezen. Zij zullen tegenover dezelfde God komen te staan die ook afrekende met de legers van Benhadad en Sanherib.
Daarom zegt Hebr.10:31 ons niet voor niets: “Vreselijk is het, te vallen in de handen van de levende God!”

Er zijn dus massa's legers op de wereld die tegen de Schepper in opstand zijn gekomen. Voor al die legers is hun noodlot al vastgelegd. In bijvoorbeeld Psalm 2:1-9 lezen we al een voorproefje: “Waarom woelen de volken en zinnen de natiën op ijdelheid? De koningen der aarde scharen zich in slagorde en de machthebbers spannen samen tegen de Here en zijn gezalfde: Laat ons hun banden verscheuren en hun touwen van ons werpen! Die in de hemel zetelt, lacht; de Here spot met hen. Dan spreekt Hij tot hen in zijn toorn, en verschrikt hen in zijn gramschap: Ik heb immers mijn koning gesteld over Sion, mijn heilige berg. Ik wil gewagen van het besluit des Heren: Hij sprak tot mij: Mijn zoon zijt gij; Ik heb u heden verwekt. Vraag Mij en Ik zal volken geven tot uw erfdeel, de einden der aarde tot uw bezit. Gij zult hen verpletteren met een ijzeren knots, hen stukslaan als pottenbakkerswerk.” Er wordt hier duidelijk gesteld dat Jezus door de Vader is aangesteld als koning over deze wereld. Ieder leger dat hiertegen in woede is ontstoken zal eenzelfde lot ondergaan als dat van Benhadad en Sanherib. Om eens even bij stil te staan: hoe triest is het dat de mens, die ooit door de Schepper werd geschapen om in harmonie met Hem te leven hier niets anders doet dan in woede te ontsteken tegen Hem die het beste met die mens voorhad?? Dat is nu het eeuwige drama van de zondeval. Gods toorn is gericht op iedere hardnekkige zondaar die de stem van zijn geweten het zwijgen oplegt, de spot drijft met zijn Schepper, ten slotte geen enkele genade meer zal vinden maar slechts Gods ziedende toorn en de eeuwige straf op de zonde. Want, zo zegt Openb. 16:6 ons: “....zij hebben het verdiend!”

Het grootste leger is in onze dienst.

Ook voor die legers die in ons persoonlijke leven razen en tekeergaan geldt ditzelfde lot. Wat overigens niet betekent dat wij altijd gespaard zullen blijven voor hun geweld. De apostel Paulus bijvoorbeeld kwam vele van dit soort legers en hun geweld in zijn leven tegen. In 2 Cor. 11:22-28 somde hij eens op wat dit allemaal voor gevolgen had voor zijn persoonlijke leven. En dat loog er niet om: “Hebreeën zijn zij? Ik ook. Israëlieten zijn zij? Ik ook. Nageslacht van Abraham zijn zij? Ik ook. Dienaren van Christus zijn zij? - ik spreek tegen mijn verstand in - ik nog meer: in moeiten veel vaker, in gevangenschap veel vaker, in slagen maar al te zeer, in doodsgevaren menigmaal. Van de Joden heb ik vijfmaal de veertig-min-eenslagen ontvangen, driemaal ben ik met de roede gegeseld, eens ben ik gestenigd, driemaal heb ik schipbreuk geleden, een etmaal heb ik doorgebracht in volle zee; telkens op reis, in gevaar door rivieren, in gevaar door rovers, in gevaar door volksgenoten, in gevaar door heidenen, in gevaar in de stad, in gevaar in de woestijn, in gevaar op zee, in gevaar onder valse broeders; in moeite en inspanning, tal van nachten zonder slaap, in honger en dorst, tal van dagen zonder eten, in koude en naaktheid; (en dan), afgezien van de dingen, die er verder nog zijn, mijn dagelijkse beslommering, de zorg voor al de gemeenten.”
Dit kwam niet als een verrassing voor Paulus. Toen hij nog als de onbekeerde Saulus rondraasde om de discipelen van Jezus te vervolgen en voor het gerecht te slepen was het Jezus zelf die ingreep en zijn weg blokkeerde (Hand. 9:3-7). Nadat Paulus blind en hulpeloos zat te wachten was het de discipel Ananias die door Jezus naar hem toe werd gestuurd. De arme man schrok zich het apezuur toen hij besefte naar wie hij werd gestuurd: die vreselijke Saulus die de gemeenten vervolgde. Waarop hij in Hand. 9:15-16 als antwoord op zijn bange gesputter kreeg te horen: “Maar de Here zeide tot hem: Ga, want deze is Mij een uitverkoren werktuig om mijn Naam te brengen voor heidenen en koningen en de kinderen Israëls; want Ik zal hem tonen, hoeveel hij lijden moet ter wille van mijn naam.” Deze inmiddels tot Paulus omgedoopte discipel wist dus vanaf zijn roeping tot apostel wat hem dat zou gaan kosten. Hij was echter bereid die prijs te betalen. Vanaf het ogenblik dat hij zelf als dienstknecht van God het evangelie ging verkondigen kwamen de legers van de satan (betekent: tegenstander) op zijn weg. De gevolgen zijn hierboven al opgesomd. Zo zal ook ieder oprecht kind van God deze legers op zijn weg tegenkomen. Ik schrijf uit ervaring. Het kan dus zijn dat je uitkijkt op je levensweg en alles wat je ziet is slechts dat enorme leger dat de satan op je heeft afgestuurd. Zoals ooit koning Hizkia, als koning van Jeruzalem, op de muur van de stad stond en uitkeek op dat enorme leger dat zijn stad belegerde. Afgaand op de inzichten van mensen en hun verwachtingen zou het slechts een kwestie van weinig tijd zijn voordat dit leger zijn stad onder de voet zou lopen.

Het bouwen op de (zeer beperkte) inzichten van mensen is in een dergelijk geval absoluut een garantie om te worden verslagen. Echter.... zowel koning Hizkia als de profeet Elisa wisten dat de Schepper van hemel en aarde aan hun kant stond. En dat deze allerhoogste God ook een leger tot Zijn beschikking heeft. Jammer toch, dat je dit leger niet altijd kunt zien met je natuurlijke ogen. Zoals dat ook de dienaar van Elisa overkwam. Alles wat de arme man zag toen hij naar buiten kwam was dat grote leger van de vijand. In 2 Kon. 6:15-17 lezen we dit: “Toen de dienaar van de man Gods des morgens vroeg opstond en naar buiten trad, zie, een leger omringde de stad, zowel paarden als wagens. En zijn knecht zeide tot hem: Ach, mijn heer! wat moeten wij doen? Maar hij zeide: Vrees niet, want zij, die bij ons zijn, zijn talrijker dan zij, die bij hen zijn. Toen bad Elisa: Here, open toch zijn ogen, opdat hij zie. En de Here opende de ogen van de knecht en hij zag en zie, de berg was vol vurige paarden en wagens rondom Elisa.” Mochten wij het nog niet beseffen: ook om ons heen zijn legers die voor ons strijden. Aardsgericht denkende mensen, die geen rekening houden met die geestelijke realiteit en daar dan ook niet mee bezig zijn (omdat zij het te druk hebben met de dingen van deze wereld) blijven blind voor deze realiteit. En dan hebben wij het niet alleen over de goddelozen die met hun Schepper geen rekening houden. Ook vele kinderen Gods zijn als de dienaar van Elisa: blind en onwetend wat betreft de legers die aan hun kant staan. Maar ze zijn er wel degelijk!!

Het lot van de satan en zijn legers.

In beide voorbeelden is de afloop dezelfde. Zoals dat ook zal opgaan voor de huidige legers van de satan. Die tegen beter weten in zijn vreselijke lot probeert uit te stellen. En daarvoor gebruikt maakt van de legers die hem ter beschikking staan. Onvoorstelbaar maar waar: zelfs in het laatste bijbelboek (Openbaring), waarin de ondergang van de satan wordt beschreven, lezen wij dat de reeds verslagen (maar weer even losgelaten) satan in zijn wraakzucht om zijn vernedering het opnieuw voor elkaar krijgt om op de, inmiddels weer herstelde aarde(!), opnieuw mensen te vinden die als zijn leger willen dienstdoen.

Openb. 20:7-10 beschrijft dit drama: “En wanneer de duizend jaren voleindigd zijn, zal de satan uit zijn gevangenis worden losgelaten, en hij zal uitgaan om de volkeren aan de vier hoeken der aarde te verleiden Gog en Magog, om hen tot de oorlog te verzamelen, en hun getal is als het zand der zee. En zij kwamen op over de breedte der aarde en omsingelden de legerplaats der heiligen en de geliefde stad; en vuur daalde neder uit de hemel en verslond hen, en de duivel, die hen verleidde, werd geworpen in de poel van vuur en zwavel, waar ook het beest en de valse profeet zijn, en zij zullen dag en nacht gepijnigd worden in alle eeuwigheden.” Het definitieve bewijs dat de satan nooit meer zal veranderen ten goede is hier geleverd. Waarop er voorgoed met deze vijand van God zal worden afgerekend.

Voor welk leger kiezen wij?

Die keuze lijkt mij niet zo moeilijk. De belangrijkste keuze is en blijft dat wij ons laten verzoenen met onze Schepper. Die sowieso al van eeuwigheid het beste met ons voor heeft. Over hen die in arrogantie en verzet blijven leven tegen de kennis die zij van nature van de Schepper ontvingen is Hebr. 10:26-27 akelig duidelijk: “Want indien wij opzettelijk zondigen, nadat wij tot erkentenis der waarheid gekomen zijn, blijft er geen offer voor de zonden meer over, maar een vreselijk uitzicht op het oordeel en de felheid van een vuur, dat de wederspannigen zal verteren.” Laten wij dit laatste nog maar eens onderstrepen: ieder mens dat over zijn (gezonde) verstand heeft kunnen beschikken, en dat geldt voor de meesten van ons, en tot erkentenis van de waarheid heeft kunnen komen (inclusief die rimboe bewoners in Verweggistan) en die kennis desondanks minachtend negeert is reddeloos verloren en zal uiteindelijk moeten delen in het lot van de satan. En dat lot, mocht je het nog steeds niet hebben begrepen, is de felheid van een vuur, dat de wederspannigen zal verteren.

Kiezen wij dus voor de Schepper van hemel en aarde, aanvaarden wij als Paulus de prijs die ervoor betaald moet worden? Rekenen wij op dat grote leger dat ons ten dienste staat of blijven wij in onverschilligheid leven en laten wij ons uiteindelijk meesleuren door dat andere, dat Godvijandige leger naar de felheid van een vuur dat de wederspannigen zal verteren? Die keuze lijkt mij bepaald niet moeilijk. Maar zal wel door iedere zondaar op de wereld gemaakt moeten worden.