Op deze pagina heb ik een aantal getuigenissen bij elkaar gezocht.
Getuigenissen van bekeerde moslims die tot de ontdekking kwamen dat hun Schepper de gestalte van een mens
had aangenomen. Een mens die zij tot dan toe slechts beschouwden als een profeet. Ook moesten zij vaststellen
dat de religie die hun van jongs af aan was opgedrongen slechts een manier van leven was die van hen geen
betere mensen kon maken en ook absoluut geen vrede in hun hart kon geven. In plaats daarvan was daar,
bij het nakomen van alle verplichtingen, de nooit aflatende angst voor een onberekenbare en afstandelijke
god die werd voorgesteld als een rechtvaardige god maar de tegenstrijdigheden van de Islam en de Koran
lieten desondanks een verscheurend gevoel en een grote leegte in hun hart achter. Het kan allemaal worden
samengevat in de conclusie van een Korandeskundige die zich jarenlang had verdiept in de Koran en zich
uiteindelijk ook tot Jezus Christus had bekeerd. Zijn conclusie was dat de Islam een religie is die het
hart van de mens niet verandert ten goede. Een religie waarvan ook kan worden gezegd: “Het
probleem met de religie die alle antwoorden zegt te hebben is dat ze geen vragen tolereert”.
Kenmerken van deze religie zijn o.a. de afgedwongen kadaverdiscipline, het altijd moeten voldoen aan bepaalde
verplichtingen, de nooit aflatende onzekerheid van de moslim over zijn behoud én de onberekenbare,
afstandelijke god die wel gediend wil worden maar toch onbereikbaar blijft. Hetgeen als volgt samengevat
kan worden: de Islam is niet een op zichzelf staande religie maar een militair systeem dat een
religie van de angst toepast om een kadaverdiscipline af te dwingen.
De mensen die in de onderstaande videofilmpjes vertellen over hun ervaringen zijn stuk voor stuk in
een moslim gezin geboren en kennen de Islam daarom van binnen uit. De ingeschapen kennis van onze God
en Schepper kreeg ook bij hen een kans en zij luisterden ernaar. Daarom zijn hun ervaringen en ontdekkingen
geen loze verzinsels maar feiten die voor iedere moslim herkenbaar zijn. Ik hoop dan ook dat hun getuigenissen
de ogen mogen openen van nog veel meer moslims die nu nog vastzitten aan de ketting van dat militaire
systeem dat feitelijk niet eens een religie is maar er alleen gebruik van maakt. Om angst en onzekerheid
te zaaien.
Luister eerst nog even naar wat een tot Jezus Christus bekeerde Imam in slechts een paar zinnen aan Walter
Veith vertelde over het grote verschil dat hij had ontdekt tussen Allah en Jezus Christus.
Treffend is ook wat Walter Veith hier nog even in herinnering brengt over die zogenaamde “hemelse maagden”
en de minderwaardige positie van de vrouw in de Islam, zowel hier op aarde als in de Islamitische “hemel”.
Wat de Islam aan mannen belooft is namelijk geen hemel maar een hoerentent!! Waar de man gewoon een overspelige
zondaar kan blijven. Dat is wel heel wat anders dan de Heilige God van de bijbel die in de hemel geen zonden duldt.
Ahmed vertelt over een wonderbaarlijke gebeurtenis waarbij hij, lopend door een dikke laag sneeuw, geheel onverwacht
een lift kreeg van een grote man in een pick-up truck die hem thuis bracht. Toen Ahmed zich, bij zijn voordeur staande,
tot zijn schaamte realiseerde dat hij zijn sleutels was vergeten raadde de man hem aan om de deur toch maar open te
doen. Hoewel Ahmed wist dat hij zijn voordeur op slot had gedaan ging de deur gewoon open. Toen hij zich vervolgens
stomverbaasd omdraaide om de chauffeur te bedanken waren de auto en de chauffeur spoorloos verdwenen. De straat inkijkend
zag hij tot zijn verbazing dat er in de vers gevallen sneeuw zelfs geen bandensporen meer te zien waren. Ook was er
geen geluid van een wegrijdende auto te horen. Het bleek een engel te zijn geweest die hem met de (ondertussen spoorloos
verdwenen) auto had thuisgebracht en deze engel wist waar hij woonde, terwijl Ahmed hem dat niet eens had verteld.
Elham ervoer Allah als een afstandelijke god waar ze bang voor was. Toch probeerde ze zo goed mogelijk alle
religieuze verplichtingen na te komen. Ze zag de vele doden die in haar land vielen door de oorlog en vroeg zich af
of die god werkelijk bestond. Haar moeder waarschuwde haar om geen vragen meer te stellen want anders zou ze naar de
hel gaan. In de Koran las ze dat Allah 99 namen heeft en dat geen ervan iets met liefde van doen heeft. Al de dreigementen
voor de straf van de hel deden haar realiseren dat ze eigenlijk niet leefde maar werd geleefd door de angst voor een
afstandelijke god. In een droom verscheen Jezus aan haar en Hij beantwoordde haar vragen. Ze werd wakker en voor het
eerst in haar leven was die leegte in haar hart verdwenen.
Farid ontdekte dat de Islam en de vele andere religies de mens een lading geboden en verboden aanleert om die
mens op “het rechte pad” te houden maar dat alleen Jezus zegt dat Hij ons een nieuw hart kan geven en een
ander mens van ons kan maken. Een mens die uit zichzelf het goede zoekt en het goede doet zonder dat er een lawine bestraffingen
en dreigingen nodig zijn om een kadaverdiscipline af te dwingen.
Terwijl Nomie fanatiek bezig was om haar moslimreligie te verdedigen tegenover enkele christenen ontdekte ze
steeds meer tegenstrijdigheden in haar religie en begon ze te beseffen dat ze haar hele leven tot dan toe was beziggehouden
met een dode religie. Pas nadat zij de waarheid van het evangelie aanvaardde vond ze de vrede die haar dode religie
haar nooit had kunnen geven.
Kamran verlangde al vanaf zijn jonge jaren naar een persoonlijke relatie met de god die hij kende als Allah. Na
jaren van vergeefs zoeken kwam hij tot de conclusie dat hij nooit liefde van die god had ontvangen en eigenlijk
slechts een slaaf van die Allah was. Toen hij uiteindelijk hoorde dat de enige echte God een god van liefde is kon
hij dat maar amper geloven. In een kerkdienst, zittend op de voorste rij, zag hij opeens Jezus achter de prediker
staan. Jezus liep langzaam naar hem toe....
De god over wie Ora las in de Koran was niet veel meer dan een gewelddadige god die mensen aanzet om niet-moslims
te doden. Met zo'n god kon zij niet leven. Nadat zij het evangelie hoorde en zich erin ging verdiepen moest ze eerst
nog gaan begrijpen dat haar oude ik moest sterven en dat ze daarna pas een nieuw leven met Jezus kon beginnen. Dat nieuwe
leven was een wereld van verschil met al die religieuze verplichtingen die haar alleen maar dwongen om slaafs allerlei
regels na te leven.
Hormoz kende alleen een god die hem veel regels, geboden en verplichtingen oplegde die hij verplicht was te gehoorzamen.
Als hij daarin zou falen zag het er slecht voor hem uit. Er was geen persoonlijke relatie met die god, maar wel
de voortdurende dwang om te zorgen dat die god toch maar niet boos op hem zou worden. Door deze angsten gedreven
deed hij zijn best om een zo goed mogelijk religieus mens te zijn. Dit alles kon de leegte in zijn leven echter
niet vullen. Ook de andere aardse “successen” in zijn leven konden die leegte niet vullen. Door de Koran
helemaal opnieuw te bestuderen probeerde hij antwoorden te vinden maar zijn hart bleef leeg. Pas nadat hij de bijbel
ging lezen ging er een andere wereld voor hem open.
Zamzam trouwde met een christen en nam zich voor om hem en zijn familie tot de Islam te bekeren. Tijdens haar
zoeken naar zwakke plekken in het evangelie met de bedoeling het gelijk van de Islam aan te kunnen tonen vergeleek ze
samen met haar echtgenoot de Koran met de bijbel. Daarbij viel het haar op dat de bijbel telkens weer spreekt over de
liefde van God en de zekerheid gered te zijn maar dat daarentegen een moslim nooit de zekerheid heeft dat hij of zij
naar de hemel mag gaan. Dit overtuigde haar en ook zij leerde Jezus Christus kennen als haar Verlosser.
Wat in deze getuigenissen telkens weer terugkeert is de afwezigheid van een echte relatie met de god van de
Islam. Ook uit het verhaal van Toufik blijkt dit. Hij vertelt over zijn zoektocht naar de werkelijke betekenis van de
Islam en over zijn ontdekking dat een vooraanstaande uitlegger van de Koran keer op keer de bijbel als referentie gebruikt
terwijl de bijbel door moslims als een corrupt boek wordt beschouwd. Door het luisteren naar een preek op een geluidscassette,
die door iemand van zijn gastgezin in zijn autoradio was gestopt, kwam ook hij tot het besef dat er buiten Jezus Christus
geen eeuwig leven mogelijk is. Toen hij na zijn bekering eens moslims observeerde die bezig waren al hun religieuze
verplichtingen na te komen besefte hij pas goed dat zij in een religieuze gevangenis leven.
Over het ontstaan en over de ware aard van deze religie van de angst, die bekend staat als de Islam,
is op een andere pagina van deze website meer geschreven. Als we, na de getuigenissen van deze bekeerde
moslims gehoord te hebben, de aard van dit systeem van onderdrukking beginnen door te krijgen, kunnen
we dit systeem als volgt samenvatten: de Islam is niet een op zichzelf staande religie maar een militair
systeem dat een religie van de angst toepast om een kadaverdiscipline af te dwingen. Voor wie
graag wil weten waarom dit militaire systeem is bedacht zal dit uitgebreide overzicht van de opvallende
overeenkomsten tussen de rooms katholieke religie en de Islam een eye-opener zijn.
Het is mij overigens bekend dat moslims de dood van Jezus aan het kruis niet kunnen
begrijpen en Jezus' kruisgang daarom afdoen als een zielige vertoning, of iets dergelijks. Voor een uitleg
hierover verwijs ik naar de pagina: Gehoorzamen is beter dan offers.
Spreuk:
“Leer de goddelozen nooit zich te bekeren tot het christendom want het christendom is slechts een
verzameling religieuze dwalingen. Leer hen zich te bekeren tot Jezus Christus, hun Schepper. En de vrede
Gods, die alle verstand te boven gaat, zal hun leven veranderen.”
P.S.
If you want to translate this page into your own language: please visit https://translate.google.com
where you can choose your language.
14px
16px
17px
18px